แปลงกายเป็นชาวไร่อยู่หลายเดือนแต่ที่สุดแล้วต้องกับมาเป็นช่างภาพเหมือนเดิมแต่ที่ดีไปกว่านั้นใช้กล่องไฟสตูดิโอถ่ายภาพดีที่สุด

แปลงกายเป็นซาวไร่อยู่หลายเดือนทีเดียวพ.ต.ต.ประชาได้นำตัวมามอบกับร.ต.ต.ประสงค์ มัชฌิมานนท์
นายร้อยเวรกองบังคับการกองตำรวจนครบาลสามยอดโดยร.ต.ต.ประสงค์ได้จัดหาเก้าอี้ผ้าใบผากางให้นอนในห้องขังงที่ ๒ จะได้นอนสบายขออนุญาตย้อนความเกี่ยวก้บ พล.ร.ต.ทหารเล็กน้อยเป็นส่วนตัวแต่บ้านที่ชลบุรีนั้นเป็นบ้านที่ปลูกที่สะพานปรีดารมย์ หลังบ้านมีประตูหลังออกมาที่ light box สะพานธารนทีซึ่งเป็นสะพานบ้านผมการได้พบเห็น พล.ร.ต.ทหารจึงเป็นเรื่องปกติทั้งภรรยาของท่านก็เป็นญาติห่างๆ กับบ้านผมทางด้านคุณแม่ในช่วงที่นำกำลังทหารเรือเข้ามาตั้งในอำเภอเมืองชลบุรีโดยใช้บริเวณของวัดราษฎร์บำรุงเป็นส่วนทำการดังนั้น ทุกเช้าที่จะไปวัดราษฎร์ฯพล.ร.ต.ทหารจะเดินตามลำพังไม่ใช้รถยนต์ ไม่มีทหารติดตามเมื่อเดินมาถึงถนนพิพิธก็จะผ่านเข้าวัดอุทยาน(วัดสมถะ) พอเข้าเขตวัด พล.ร.ต.ทหารจะถอดหมวกออกมาหนีบไว้จากวัดอุทยานจะเดินทะลุเข้าวัดกลางซึ่งจะสามารถเดินทะลุไปถึงวัดราษฎร์ฯ ได้โดยสะดวกการเดินผ่านทางวัดนี้ใช้ กล่องไฟ light box เวลาไม่กี่นาทีจะว่าไปก็ราวๆ๑๕ นาทีเองวัตรปฏิบัติเป็นเซ่นนี้ตลอดผู้คนได้พบเห็นจะมองด้วยความชื่นซมเพราะชาวบ้านก็จะใช้การเดินผ่านวัดอย่างนี้ไม่ต้องออกถนนในเมื่อวัดหลายวัดมีขอบขัณฑสีมาใกล้ชิดติดกัน อย่างวัดราษฎร์ฯ จะเดินออกวัดเครือวัลย์แล้วเดินไปอีกฝังก็ถึงวัดนอก ตังนี้เป็นต้นผมไม่รู้จักเรื่องของวัตรปฏิบัติน่าจะทำให้มองได้ว่าบุคคลผู้นั้นมีความทะเยอทะยานหรืออยากเป็นใหญ่อะไรเมื่อครั้งครองยศเป็นนาวาเอกทหารก็เคยเป็นรัฐมนตรีด้วยชํ้าไปดูเหมือนจะเป็นรัฐบาลนายควง อภัยวงดังเรื่องของการทำข่าวโรงฟักมักจะวนเข้ามาที่ผมในวันที่ข่าว กล่องไฟถ่ายภาพ กระทรวงไม่มีอะไรจนวันหนึ่งจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นผมจึงออกตระเวนตอนบ่ายกับคุณบรรจบ แก้วศิลป์และตระเวนไปที่พญาไทหลังจากแวะปทุมวันแล้วไม่มีอะไรสารวัตรใหญ่ขณะนั้นคือ ร.ต.อ.มนต์ชัยพันธุคงชื่น นายร้อยเวรวันนั้นคือ ร.ต.ท.เสมอ ดามาพงต์ผมนั่งคุยกับสารวัตรมนต์ชัยในห้อง มีเสียงดังเหมือนอะไรลักอย่างนอกห้องผมหันไปมองขณะเดียวกับคุณมนต์ชัยลุกเดินออกไป ผมตามไปด้วยคุณมนต์ชัยถามตำรวจที่ถลันจะเข้ามาแล้วชะงักว่าเกิดอะไรขึ้นตำรวจรายงานอย่างเร็วว่า พลฯ เปรื่อง เรืองสุวรรณถูกยิงตายที่ถนนราชปรารภ  กล่องไฟสตูดิโอ เยื้องกับซอยรางน้ำนายร้อยเวรคงจะยืนฟังอยู่ด้วยรีบเผ่นไปขึ้นรถจี๊ปคุณมนต์ชัยตามไปติดๆ แล้วโดดขึ้นรถไปด้วยกันผมก็เผ่นขึ้นจี๊ปด้วยเหมือนกัน มีคุณบรรจบตามขึ้นมาจี๊ปสองดันแล่นเร็วเข้าซอยรางน้ำด้านพญาไททะลุถนนราชปรารภมีคนมุงกันที่หน้าบ้านหลังหนึ่งคุณมนต์ชัยล่งเสียงถามว่าเห็นคนร้ายไหมหลายคนชี้มือเข้าไปทางซอยรางน้ำจี๊ปทั้งสองดันแล่นตามมา พบรองเท้าหนังสีนํ้าตาลตกอยู่ตำรวจจึงเก็บไว้มีคนชี้ว่าคนร้ายหนีเข้าซอยพระนางซึ่งจะทะลุออกไปอีกด้านหนึ่งแต่ก็ไม่เห็นเงาคนร้ายทั้งคุณมนต์ชัยและคุณเสมอเลี้ยวรถไปที่ป้อมดินแดง  กล่องไฟฉากขาว สอบถามตำรวจที่ป้อมได้ความว่ามีเหตุคนร้ายกระชากสร้อยบนรถเมล์ พลฯให้รถเมล์จอด มีการชี้ว่าใครคือคนร้าย พลฯคนนั้นบอกว่าเป็นทหาร ไม่ยอมให้จับ พลฯเปรื่องได้เข้าไปโบกมือเปรื่องจึงสอบถามเจ้าหนุ่มเปรื่องจึงถอยออกมาที่ป้อมระหว่างนั้นไม่รู้ว่าสารวัตรทหารทราบเรื่องได้อย่างไร ก่อนรถเมล์๑๙๔ ฝ่าทะเลนํ้าหมึกจะออกไปและก่อนชายคนนั้นจะเดินหนีไปสารวัตรทหารคนหนึ่งจึงสกัดชายคนนั้นไว้ เมื่อกี้บอกหยกๆ ว่าเป็นทหารพอสารวัตรทหารจะจับกลับบอกว่าเป็นตำรวจจะด้วยอะไรก็ไม่แหมือนกันสารวัตรทหารจึงลากเจ้าหนุ่มขี้เบ่งมาที่ป้อมตำรวจมอบตัวให้ พลฯ เปรื่องที่ป้อมยาม พลฯ กล่องไฟถ่ายรูปสินค้า